ABRvS, 16 april 2014, ECLI:NL:RVS:2014:1292 (N293 Roermond)

Maximale snelheid is geen planologisch maximum

Bij het beoordelen van planschadeverzoeken dient te worden onderzocht of de aanvrager door de planologische mutatie in een nadeliger positie is komen te verkeren ten gevolge waarvan hij schade lijdt of zal lijden. Hiervoor dient een vergelijking te worden gemaakt tussen de planologische maatregel waarvan gesteld wordt dat deze schade veroorzaakt en het voorheen vigerende planologische regime. In deze casus gaat het om planschade die zou zijn ontstaan door een bestemmingsplan die de aanleg van een deel van de N293 (bestaande uit 2 rijbanen met in totaal 4 rijstroken) te Roermond mogelijk maakt. Het geschil spitst zich toe op de manier waarop invulling is gegeven aan de maximale mogelijkheden binnen het nieuwe bestemmingsplan door de beoordelingscommissie.

Appellant voert primair aan dat de beoordelingscommissie in haar vergelijking ten onrechte heeft gesteld dat de maximumsnelheid op de N293, in het nieuwe bestemmingsplan planologisch is gelimiteerd op 50 km per uur. Ook voert appellant aan dat volgens diverse snelheidsmetingen 85% van het verkeer circa 73 km per uur reed. Tot slot voert appellant onder verwijzing naar een rapport van Ruijenaars Expertises  aan dat de beoordelingscommissie ten onrechte de geluidsbelasting op de derde verdieping van zijn woning onvoldoende heeft betrokken in de planvergelijking.

De afdeling overweegt dat volgens vaste jurisprudentie bij het beoordelen of sprake is van een planologische verslechtering op het gebied van geluidsoverlast, een vergelijking gemaakt moet worden tussen de maximale geluidsbelasting in het oude planologische regime en de maximale geluidsbelasting in het nieuwe regime. De feitelijke geluidsbelasting is bij de beoordeling dus niet relevant. Zowel voor het beoordelen van de geluidsbelasting als voor het beoordelen van de luchtkwaliteit dient te worden uitgegaan van een reële prognose van het maximum aantal te verwachten  motorvoertuigen.

Ten aanzien van het verkeer dat de maximumsnelheid overtreed, overweegt de afdeling dat dit een feitelijk gegeven is en buiten beschouwing moet worden gelaten in de planvergelijking. Wat betreft het door appellant aangehaalde rapport inzake de geluidsbelasting, overweegt de afdeling dat deze buiten beschouwing moet worden gelaten aangezien appellant dit niet heeft overgelegd.

Tot slot overweegt de afdeling dat de maximale snelheid van het verkeer op de N293 van belang is voor het beoordelen van de schadeaspecten. De rechtbank heeft ten onrechte het college en de beoordelingscommissie gevolgd in hun standpunt omtrent de planologische snelheidslimiet van 50 km per uur. Dat volgens de toelichting bij het bestemmingsplan bij de  geluids- en luchtkwaliteitonderzoeken is uitgegaan van een maximumsnelheid van 50 km per uur is niet voldoende om te stellen dat de maximumsnelheid planologisch op 50 km per uur is gemaximeerd. Volgens de afdeling had het college bij de planvergelijking een beoordeling moeten maken aangaande het type weg en de daarbij behorende maximumsnelheid die het bestemmingsplan mogelijk maakt. Aangezien het bestemmingsplan een vierbaansweg mogelijk maakt die geschikt is voor een hogere snelheid dan 50 km per uur, is de beoordelingscommissie ten onrechte uitgegaan van een maximale snelheid van 50 km per uur bij het beoordelen van de luchtkwaliteit en de geluidsbelasting. De rechtbank is volgens de afdeling ten onrechte tot het oordeel gekomen dat adviezen van de beoordelingscommissie ten grondslag mochten liggen aan het besluit van het college.